Als kind al wist Colette Zwinkels dat ze het liefst arts wilde worden. Tot haar grote teleurstelling werd ze echter vier keer uitgeloot voor de studie medicijnen. Als alternatief koos ze toen maar voor een opleiding tot operatieverpleegkundige. In de operatiekamer leerde ze veel over het menselijk lichaam, maar ook over het reilen en zeilen van de ziekenhuiswereld. Toen ze zelf ziek werd, kwam ze een andere kant van het ziekenhuis tegen. Ze liep er tegen diverse muren aan. Het was het begin van een intensieve zoektocht naar herstel, die uitmondde in het opzetten van haar eigen praktijk voor complementaire geneeskunde ‘Sana’.

Colette verwelkomt me hartelijk in haar lichte en verzorgde praktijkruimte, in haar huis aan de rand van het Brabantse dorp Terheijden. Hier behandelt ze patiënten met onbegrepen klachten, via voedings- en leefstijladviezen, orthomoleculaire middelen, kruiden en bio-resonantietherapie. ‘De anamnese is voor mij leidend in hoe ik ga behandelen. In het gesprek probeer ik mij een goed beeld te vormen van de patiënt en zijn of haar klachten. Vervolgens check ik via het bio-resonantieapparaat of mijn gedachtegang klopt, evenals de voeding en supplementen die ik wil adviseren. Overigens moet ik vaak uitleggen aan patiënten waarom en hoe ik bio-resonantie gebruik, veel mensen vinden het maar iets vaags. In mijn praktijk leg ik sowieso veel uit. Ik merk dat een behoorlijk aantal mensen zich niet bewust is van de samenhang van leefstijl met hun gezondheid. Door goede vragen te stellen en informatie te geven groeit het bewustzijn daarover. Zo probeer ik mensen weer regie te geven over hun gezondheid.

Bij de eerste afspraak neem ik een uitgebreide anamnese af. Ik laat bewust geen vragenlijst vooraf invullen. Voor mij is het namelijk belangrijk om te zien hoe iemand antwoord geeft. Hoeveel iemand vertelt, breedsprakig bijvoorbeeld of van de hak op de tak. Ook kijk ik hoe rustig of onrustig iemand op de stoel zit, en hoe iemands huidskleur, nagels en gezicht er uit zien. Dit soort observaties draagt, naast alle vragen die ik stel, bij aan een completer beeld. Bovendien vind ik het belangrijk dat patiënten hun verhaal en hun zorgen kunnen vertellen. Dat geeft al zoveel geruststelling, soms zie je iemand direct ontspannen als ze hun verhaal kunnen doen.

Wat me opvalt is dat veel mensen, die een bepaalde diagnose hebben gekregen, denken dat hun klachten een voldongen feit zijn. Als ik dan vertel dat het mijn insteek is om te zoeken naar de oorzaak van hun klachten, en dat er misschien wel iets aan te doen is, zie je al een soort opluchting. Soms lukt het om die oorzaak te vinden. Zo herinner ik me een meisje dat hier kwam met oogklachten. Ze kon geen licht meer verdragen. Toen ik haar ging testen bleek er een virus op haar oog te zitten. Dat heb ik toen gelukkig goed kunnen behandelen. Soms is het echter moeilijk om achter de oorzaak te komen. Bij een jongeman merkte ik bijvoorbeeld dat zijn darmproblemen in eerste instantie verminderden door de behandeling, maar toch weer terugkeerden. Toen hij in het laatste gesprek vertelde over een emotioneel trauma dat hij had meegemaakt, kreeg ik een vermoeden dat daar een link lag met zijn darmen. Maar helaas haakte hij na die keer af.’

Bioresonantie was uiteindelijk de behandeling waar Colette het meeste baat bij had. Ze knapte langzamerhand steeds verder op. Al in haar herstelperiode verdiepte ze zich uitgebreid in natuurgeneeskundige behandelingen, en volgde daarna diverse opleidingen. Samen met haar medische kennis en ervaring geeft dat een solide basis aan haar praktijk. Haar medische kennis is een pré in het contact met huisartsen en specialisten, zo merkt ze. Al komt ze ook vaak wantrouwen tegen, ze ervaart ook steeds meer openheid om samen te werken. Met name de jongere artsen verwijzen vaker door of werken mee bij aanvullend bloedonderzoek. Die samenwerking zou ze in de toekomst willen uitbreiden: ‘Het liefst zou ik in de toekomst in een gezondheidscentrum willen werken, bij een huisarts of specialist. Dat staat zeker op mijn wensenlijstje.'

Betrokkenheid, persoonlijke aandacht en maatwerk zijn kernwoorden voor Colette. ‘Ik houd veel contact met mijn patiënten tijdens de behandeling, en ben goed bereikbaar voor vragen tussendoor. Die bereikbaarheid ben ik trouwens wel meer gaan begrenzen, mensen belden me soms ook in het weekend. In het contact met de patiënt vind ik het verder belangrijk dat er een gelijkwaardige relatie is, we moeten af van de afhankelijkheid van de patiënt. Mensen kunnen zelf zoveel doen aan hun gezondheid. Tegen mijn patiënten zeg ik: ‘het is het mooiste als je door de behandeling je eigen lichaam zo goed hebt leren kennen, dat je weet wat je moet doen.'

Dat geldt bijvoorbeeld voor voedingskeuzes die mensen maken. Samen met de patiënt kijkt Colette welke voedingsadviezen haalbaar zijn. ‘Sommige mensen hebben moeite met het volgen van een dieet. Dan kijken we wat er wél kan. Er zijn trouwens ook mensen die je moet terugfluiten, omdat ze veel te fanatiek bezig zijn met gezonde voeding. Dan eten ze bijvoorbeeld avocado’s terwijl ze er niet van houden. Ik zeg altijd: ga zo eten dat het water je in de mond loopt! Eten moet leuk zijn. En voel maar wat het doet in je lijf, dat is de beste motivatie! Dan worden aanpassingen minder zwaar. Dat is één van de dingen die ik zeker heb geleerd in de loop der tijd.’

Meer informatie: www.sanapraktijk.nl